De Stichting

Stichting Vrindavan is op 7 april 2004 opgericht door drie vrouwen waarvan mevrouw S.M. Gajadharsing (Marijke) de initiatiefneemster is. Marijke is van Surinaams- Hindoestaanse afkomst en woont en leeft reeds jaren in Den Haag. Nadat zij diverse functies heeft uitgeoefend is zij in het vrijwilligerswerk beland.

Vanaf 1994 heeft Marijke geprobeerd om mensen in Nederland bewust te laten worden van het leed van kinderen in Suriname en de mogelijkheid om daar wat aan te doen. Doordat in India de problemen nog veel groter bleken te zijn is zij gestart met het inzamelen van middelen om het leed daar te verzachten. Dit doet zij middels het inzamelen van benodigdheden voor kinderen, de aandacht van de media te trekken, door collectebussen te plaatsen en met vrijwilligers op braderieën te staan.

Marijke:

“In 2004 heb ik besloten om te stoppen met het actief ondersteunen van diverse kindertehuizen in Suriname. Bij dringende verzoeken willen wij, na intern beraad, ook daar hulp verlenen.

Eind 2003 heb ik deelgenomen aan een pelgrimstocht (bedevaart) naar Vrindavan. Vrindavan is een kleine plaats in India, ten zuiden van New Delhi. Uit de heilige hindoe geschriften is bekend dat Heer Krishna, GOD, hier verbleef. Tijdens mijn verblijf daar heb ik enkele afgrijselijke ervaringen met kinderen, met name meisjes, meegemaakt. Deze ervaringen hebben er toe geleid dat ik een plaatselijke onderzoek heb gedaan over de geboorte van meisjes. De betrokkenen zijn mondeling ondervraagd.

Uit mijn onderzoek is naar voren gekomen dat men doorgaans liever een jongen dan een meisje geboren ziet worden. Deze jongenswens heeft geleid tot onaanvaardbaar leed voor meisjes. Ik heb besloten om het leed dat deze ongewenste meisjesbaby’s ondergaan niet te beschrijven omdat dit te veel emoties bij mensen zou oproepen. Bij een geboorte van een jongen gaan vele ouders de straat op om te feesten. De hele omgeving is dan op de hoogte dat er een jongen is geboren. Integenstelling tot deze euforie bij de geboorte van een jongen heerst er bij de geboorte van meisjes verdriet. Deze ongewenstheid leidt er toe dat men in staat is om deze meisjes van alles aan te doen. De oorzaak van dit gedrag is velerlei. De belangrijkste reden is dat ouders uit lagere kasten geen bruidschat kunnen betalen voor dochters die gaan trouwen.”

Bovenstaande ervaring heeft een aantal mensen zozeer aangegrepen dat zij een opvangtehuis voor meisjesbaby’s willen laten bouwen. Niet alleen om deze baby’s te redden van een gewisse dood, maar tevens om hen een toekomst te geven. Om dit doel te realiseren is door enkele vrijwilligers in Nederland de Stichting Vrindavan in het leven geroepen.

Wij zijn vrijwilligers van Shishu weeshuis (Anathalaya) in Vrindaban.
We hebben een verzoek, als je een baby meisje hebt en je kunt niet voor haar zorgen, of je weet iemand anders neem dan alsjeblieft contact met ons op.

Een weeshuis is een instelling die kinderen opvangt waarvan de ouders zijn overleden of wiens verblijfplaats onbekend is. Het is een openbare instelling opgericht om de zorg van kinderen zonder ouders te voorzien.

We hebben een huis gebouwd met alle voorzieningen waar we kunnen zorgen voor de baby meisjes. De locatie is een bang land Vrindaban (voorheen uitgevoerd door Krishna en Radharani).

Er is hoop voor meisjes en vrouwen die leven onder de dreiging van gendercide India